PUSO - chap.11B

CHAPTER 11B


MADALING araw na ng ihatid ni Bret si Devon sa town house ni Fretzie, ibig ng mga ito na doon muna xah matulog ngunit tumanggi xah. Inihatid xah ni Bret sa bahay nilang mag-asawa. Wala sa garahe ang kotse ni James, hindi naman nya inaasahan na uuwi ito, akala nya ay manhid na ang pakiramdam nya ngunit hindi pa rin pala. Muling sumigid ang kirot sa kanyang dibdib, nagpakatatag xah, nangislap ang kanyang mga mata sa mga luha na ayaw namang tumolo, panay lang ang lunok nya.

Mabuti na lang at tunay na kaibigan sina Fretzie at Bret, di xah iniwan ng mga ito hanggat di maayos ang pakiramdam nya, nagdadalang tao pa naman xah.
   "are you sure kaya mong mag-isa?" nag-aalala pa rin si Bret na iwan xah, qng di nga lang masamang pumatay ay baka napatay na nito ang kaibigan nito dahil sa nangyari.
   "im okay now, boss, please gusto qng mag-isa muna. Huwag kang mag-alala din q ipapahamak ang baby q," bahagyang gumaralgal ang boses nya.

Pagka-alis ni Bret ay umakyat na xah sa kwarto, nagpalit xah ng damit at nagsimulang mag-empake, ng maramdaman nyang may mainit na likido na mabilis na nag-uunahan sa mgakabilang pisngi nya ay mariin nya iyong pinunasan. Hindi xah iiyak ipinagpatuloy nya ang pag-eempake qng ano ang dala nya ng pumanhik xah sa bahay na iyon ni James ay iyon din lang ang dadalhin nya pag-alis doon. Lahat ng ibinigay at binili nya buhat ng magsama sila ay iniwan nya, wala xang dadalhin na anumang binili mula sa pera ni James.

Gumawa xah ng maiksing sulat, hindi na nya napigilan ang pagluha, napasalampak xah sa tabi ng kama at umiyak xah ng umiyak. 
   "ang lupit mo, James, ang lupti mo!" sigaw nya. Ng magluwang ang kanyang damdamin ay muli nyang inayos ang sarili, tiniklop nya ang sulat at ipinatong sa kama, pagkatapos ay walang lingon-likod na umalis.

Pupungas-pungas pa si Fretzie ng pagbuksan nito si Devon ng pinto, nawala ang antok nya ng makita ito.
   "mabuti't nagbalik ka," sabi nito, tinulungan xah nito na maipasok ang mga dala dalahin nya.
   "dito na muna aq qng maaari," pakiusap nito.
   "sure," mabilis na sang-ayon nito.
   "salamat, sige matulog ka na uli, matutulog na rin aq," tumuloy na xah sa dating silid na inookupahan nya.
Naawang napatingin si Fretzie sa kanya, ayaw nya na iniiyakan xah. Nilapitan xah nito at niyakap. "sige, magpahinga ka na."

Maagang bumalik si James sa bahay nilang mag-asawa, agad nyang pinuntahanang asawa nya sa kanilang silid. Nakabukas ang closet at may mga naiwan pang damit na nagkalat doon, nasulyapan nya sa ibabaw ng kama ang isang nakatuping papel mabilis nya iyong binasa.
   Hindi mo na kailangang magpaliwanag at huwag mo na rin aqng pagtatangkaang kausapin pa. Hindi pa aq handang tumanggap ng anumang paliwanag, huwag kang mag-alala, marunong aqng tumupad sa usapan. Hindi aq manggugulo, hindi aq maghahabol malaya kang gawin ang anumang gusto mo, pero hanggang maaari, iwasan mo munang magkrus pa uli ang ating mga landas.
Sapo ang ulo at nanlulumong napaupo xah sa kama.

Nakahiga si Devon sa kama, nakatutok sa kawalan ang kanyang mga mata hindi xah iiyak, hindi xah magmumukmok. Ngayon nya higit na kailangang magpakatatag, iyon ang paulit-ulit na sinasabi nya sa kanyang sarili. Ng tawagin xah ni Fretzie para kumain ng tanghalian, bumaba xah. Dumulog xah sa mesa ngunit nakakadalawang subo pa lang xah ay ayaw na nya. Panay lang ang inom nya ng tubig. Awang-awa ang kanyang kaibigan sa kanya, hindi xah umiiyak, di rin xah kumikibo, blangko ang ekspresyon ng kanyang mukha. Nagbalik uli xah sa kanyang silid at muling nahiga. Hindi na nya namalayan qng nakatulog xah o hindi, pagod na pagod xah.

  "please Devon, huwag naman ganyan,huwag mong kimkimin ang hinanakit sa dibdib mo, baka pati ang baby mo ay maapektuhan," naiiyak na sabi ni Fretzie sa kanya ng hindi na ito nakatiis, pinasok na xah nito sa silid.
   "Fretz, dont wory, im all right," sinikap nyang pasiglahin ang kanyang tinig.

Kinabukasan ay maghapon ding nakahiga si Deon, wala na xang lakas, hintiran xah ng pagkain ni Fretzie sa kwarto. Pinilit xah nitong kumain ngunit parang may bara ang kanyang lalamunan. Ayaw tumanggap ng pagkain. Umiiyak na niyakap xah ng kanyang kaibigan.
   "Devon, naman please?"
   "Fretzie, please ayoko ng awa, huwag mo aqng iyakan at lalo aqng manghihina, higit na lalo aqng dapat na magpakatatag ngayon, kailangan aq ng anak q," gumaralgal na tinig na sabi nya.
   "sorry," sabi ni Fretzie.

Naudlot ang pagbaba ni Fretzie ng hagdan ng makita nito na nakabihis si Devon at naghihintay sa sala. 
   "hoy, ano ba? tara na, baka mahuli pa tayo, lunes na lunes," masiglang yaya nya rito.
   "are you sure...?" nababaghang tanong nito.
   "Fretzie, di q kailangang magmukmok, paano kami ng anak q? qng aalis aq sa kompanya, saan aq lilipat?sinong tatanggap sa isang buntis? Fretz, i have to be brave. Kailangang lunukin q ang pride q, alang-ala sa aking anak," may apit sa tinig na sabi nya.
   "i wish i had even half of your courage, Devon," may paghangang sabi nito sa kanya.
Maging si Bret ay nagulat ng makita xah nito sa mesa nya.